Maarhuizen

ik wandel
fiets, ik vaar

soms
neem ik iemand mee

om te verdwijnen
tussen wolken

op zware klei
een vlakke zee

dit eiland
tussen maar en weiland

de wierde
met haar smalle pad

de brug, het erf
de luchten grijs

is een thuis
een verre reis

-

met blote voeten
in het gras

komt vanzelf
de overgave

tussen fluitenkruid
en graven

-

stil luisteren
naar eeuwigheid

want als de hoge bomen
ruisen

verschijnen voor
gesloten ogen


de schaduwen
van Maarhuizen

-

boerenarbeiders
naast zware paarden

Romeinen, Vikingen
met zwaarden

monniken
in pijen, rijen

maaiers
tussen graan

onzichtbaar
blijven ze bestaan

Wadwicht Inge Zwerver

Dit gedicht schreef ik in opdracht voor de Enne Jans Heerd te Maarhuizen. Een plek waar de historie leeft. Typisch Gronings en bijna klaar voor een nieuwe bestemming. 

Foto onder is van Mark Schuurman